Ballıklı Çanakkale Şehidleri

[egitmen]

BALLIKLI HAFIZ ARİF DEDENİN DİLİNDEN

Çanakkale şehidi,
Hafız Arif (Kahramanlardan)
Hacı Mustafalardan Hüseyin (Sarıtaş): Sabah ezanından sonra hücuma kalkan Türk askerlerinin içinde olan Hüseyin tıpkı diğer askerler gibi öleceğini bile bile en önde atılanlardan biriydi. Bu arada düşman askeri askerimizin üstüne yoğun top ve mermi atışı yapmakta; tüm kinini kusmaktaydı. Yıllardan beri Türk üstünlüğünü kabul etmiş, Avrupa’nın Kanuni’nin, Fatih’in önünde titrediğini unutamamıştır. İşte tüm bunların öcünü almak için gencecik evlatlarımızın üzerine yoğun bir top atışı vardı. İşte tam bu arada olan oldu. Atılan top mermilerinden birisi Hüseyin(sarıtaş)’in yanına düştü. Karnı yarıldı bazı iç organları gözüktü ama o hala yoluna zorda olsa devam etmekteydi. Bunu gören yakın arkadaşı Menteşli Ahmet hemen yanına doğru davrandı ama atılan 2. bir top atışıyla dondu kaldı bu sefer zalim düşman hedefini vurmuştu. Atılan mermi tamda Hüseyin’in yanına düştü ve oracıkta şehit düştü. Künyesini almak Ahmet’e nasipmiş. Arkadaşının gözlerini kapattı ve tekrardan tüm arkadaşlarının intikamını almak Türk toprağına küffar elini uzanmaması için taarruza kalktı…..
Bekirlerin Hüseyin(Üçok)
Tını Dede
Asiye Baştepe 4 oğlunu vatan uğruna şehit verenlerdendir.
Ahmet oğlu Mustafa, Ali, Mehmet (Manav) Çanakkale savaşında şehit düşen diğer kahramanlarımızdır.
Bunların dışında. Neciplerin Rıza çavuş Ballık kasabasının yetiştirdiği büyük kahramanlardan birisidir. Pehlivan Necip Çavuş(Karakaya) Sandıklı bölgesinde askerlere eğitim veren yiğit bir askerimizdi. 1. dünya savaşı patlak verince dünyanın kaderini değiştiren bölgeye, Çanakkale’ye, gönderilmiştir. Burada da askerlerine eğitim vermekte ve askerlerini belki ölüme hazırlamaktaydı. Bir sabah düşmanın baskın vereceği haberi alınır ve hızla o bölgeye sevk edilirler. Rıza Çavuş(Karakaya)’un yanında köylüsü Kopuk Dede’de vardır. O sabah helalleşirler, çünkü Kopuk Dede başka bir görevle o bölgede kalması gerekmektedir. Rıza Çavuşuna sarılarak “gitme çavuşum geri dönemeyeceksin” der. Rıza Çavuşsa dünyada sadece TÜRK askerinin söyleyebileceği bir sözü söyler ve “ öleceğimi biliyorum gardaş ama gitmem lazım gerekirse askerlerimle benimde ölmem lazım” der. Böylece hücuma kalkarlar aradan fazla zaman geçmeden Rıza Çavuşun yanına bir top mermisi düşmüştür. Vücudu havalara kalkan Rıza Çavuşun o büyük Pehlivanın bedeni yere düşer ve “la ilahe illallah” der ve son nefesini verir. Kopuk Dede daha sonra savaş alanına gelir ve çavuşuna bakınır. Şehit düşenlerin bedenleri hemen bulunup siperlere dönülmek zorundadır keza her an bir saldırı olabilir. Buna rağmen Kopuk dede Çavuşunun bedenini aramaktan vazgeçmez ve en sonunda bulur. Toplu halde gömülen şehitlerimizin bulunduğu bir çukurun en üstüne kor ve son bir bakıştan sonra üzerini örter. (NOT: Hikaye tamamen canlı bir tanık dinlenilerek yazılmıştır.)


Tıngalardan 3 kişi
Tekellerden 3 kişi
Ayanlardan Hamdi Öztürk (Çanakkale şehidi)
Ömer Karakuş İstiklal madalyasına sahip
Kadir Akpınar ve Mevlüt Coşkun Yemen cephesindeesir düşüyorler esaret hayatından kaçıp 2 senede memleket lerine anca dönebiliyorlar. Yolda isyancılar yollarını kesiyor. Siz altın yutmuş olabilirsiniz deyip karınlarını kesmek istiyorlar ama kaçmayı başarıyorlar.


Hazırlayanlar: Oğuz Kılıç
Doğan ULUSOY

Not: Elinde böyle bilgileri olan bize ulaştırsın.

[hidayet]

sehitlerimizze allah rahmet etsin onlarin sefahatinnada bizleri nasip etsin